Π Ι Φ Ε Α Α

Podsumowanie Sympozjum
“Przyszłość Europy”

Gavdos Island, Hellada

Wszystkie europejskie cywilizacjie wyszły z łona Szkoły Pitagorasa, co zobowiązuje PIFEA (Pitagoryjski Instytut Filozoficznych Studiów  Nieśmiertelności Człowieka) do wziwcia  odpowiedzialności za sposób europejskiego myślenia, historię i stan obecny Europy.

Okazało się, że już w dawnnych czasach naruszono priorytet pierwszeństwa filozofii nad prywatnymi interesami różnych nauk i przekonań. Dzisiejsza Europa pokazuje  ślady filozoficznych tragedii, które doprowadziły do obecnego chaosu. W związku z tym, PIFEA musi przeanalizować obecny stan Europy, oraz wskazać sposoby budowy drogi rozwoju europejskiej cywilizacji. PIFEA ogranicza się tylko do pytań w kwestii budowy Europy, ponieważ uważa Europę, jako jednolity obiekt, który może być wewnętrznie organizowany. Inne kultury są sąsiadami i mogą być rozpatrzone z innych perspektyw, ale na tym samym poziomie filozoficznych roszczeń w oparciu o ich właściwości, postulaty, tradycje itp.

Nie będziemy tu przedstawiac sedna Pitagoryjskiego rozumowania. To nie jest dzisiejsze pytanie. Jednak na podstawie tego rozumowania, chcielibyśmy wskazać kilka punktów, na temat przyszłości organizacji Europy jako całości.

Całość Europy

Całość Europy, oparta na jej naturalnych kontynentalnych granicach. Na Wschodzie – to grzbiet Uralu, na Zachodzie – Ocean Atlantycki na południu – to morze Czarne i Śródziemne.

Tylko ze stanu Europy jako całości, możemy rozpatrywać jej cześci składowe. Całość rozumiana jest jako kompletny zestaw cech jednostki, starających się wnieść swój wkład w jednolity organizm Europy. Dlatego też nie bierzemy pod uwagę istnienia państwa lub grupy państw w Europie, powstałych w wyniku przyczyn historycznych, geograficznych, etnicznych, językowych, ekonomicznych i innych.

Historia Europejska

Całą Europejska historię należy postrzegać jak szereg nieudanych prób osiągania całości. Napoleońskie, I i II wojny światowe są to przykłady “dobre intencje” do zjednoczenia Europy. Próby te są zabarwione specyficznym narodowym pojęciem jedności europejskiej, i często wątpliwymi metodami jego osiągnięcia. Wyniki są znane – Europa jest nadal podzielona na części, w celu obrony swoich interesów krajowych.

Teraz, w XXI wieku,  zjednoczoną Europię można tworzyć za pomocą innych środków. Dlatego konieczne jest dokonanie ponownej oceny wyników wszystkich wojen, ponieważ określają one w dużym stopniu, stan dzisiejszej Europy.

Poszerzenie granic Europy

Niektóre kraje, po wyczerpaniu zasobów krajowych, dążyły do poszerzenia swoich granic, docierajac daleko poza obszar  kontynentu europejskiego. Rosja pochłoneła  całą północną część Azji i dotarła do Alaski. Wielka Brytania dotarła do Ameryki Północnej i Australii, Hiszpania i Portugalia – do Ameryki Południowej. Jest to długa lista.

W odpowiedzi na tą ekspansję, do wnetrza Europy dotarły problemy pozaeuropejskie. Dziś są one reprezentowane przez fale imigracji, demograficzny chaos, wojny kulturowe, samostanowienie, itp. Kraje te nie są w stanie poradzić sobie z konsekwencjami swojej agresji. Tylko Europa jako całość, może rozwiązać problem stosunków z zagranicznymi cywilizacjami.

Tereny wschodnie

Wschodnia części Europy jest obecnie pod kontrolą Rosji, która oprócz zaangażowania się w europejskie pytania, mósi rozwiązać problemy związane z ogromną Azją i regionem Pacyfiku.

Dla połączenia z Europą, Rosji niezbędne jest utworzyć z siebie trzy samodzielne części, związane między sobą, być może na zasadach konfederacji. Te części to –  europejska części Rosji do Uralu,cześć Azjatycka i Dalekiego Wschodu. Każda z tych części ma szerokie uprawnienia do samorządu i zawarcia umów politycznych, ekonomicznych i innych. Na tej podstawie europejska części Rosji wraz z Białorusią i Ukrainą mogą stać się pełnoprawnymi członkami Europy.

Samowystarczalność gospodarki europejskiej

Zjednoczona Europa, w jej naturalnych granicach od Atlantyku do Uralu posiada wszystkie zasoby niezbędne do osiagnięcia stanu równowagi. Wykorzystanie zasobów wewnętrznych wyklucza spekulacje i wydatki z nimi związane.

Zintegrowana Europa stwarza precedens istnienia jednolitego ekonomicznego pola, w granicach którego mogą być optymalizowane wszystkie ekonomiczne parametry. Pozwoli to na uwolnienie części  składowych,  ścisłego ogólnego kryteria, które są obowiązkowe dla wszystkich bez względu na specjalizację w ramach zjednoczonej Europy.

Europa Południowa

Niezintegrowane państwa Europy nie moga rozwiązać problemu jego południa, – Hellady, Włoch, Hiszpanii, Portugalii i Kaukazu. Priorytet ocena ekonomiczna nie daje możliwości zobaczyć innych, równie ważnych aspektów, stosunków z tymi krajami.

Europa może i powinna dokonać przeglądu funkcji jej części zgodnie z ich specjalizacją w całym. Historia daje wskazówkę na temat przyszłości ról w tych krajów.

Hellada, kolebka cywilizacji europejskiej, sugeruje mam  obraz człowieka – Europejczyka, z jego sposobem myślenia, stylm życia i relacjami społecznymi.

Cesarstwo Rzymskie, w następnej fazie rozwoju europejskiego, zaproponowało pomysł ideę złożenia Europy z różnych terytoriów  w ramach jednego prawa.

Hiszpania i Portugalia w trzeciej fazie wprowadziły pojęcie rozszerzania europejskich granic i skrzyżowaniu cywilizacji.

Wszystko to robocze pomysły o przyszłości Europy, które oczywiście wymagają interpretacji w stale zamieniających się warunkach.

Sprzeczności prywatnych światopoglądów

Brak całościowego podejścia doprowadził do powstania częściwego postrzegania swiata, zrodził takie rodzaje działania jak nauka, religia, polityka, ekonomia itd. One wprowadzają swoje metody działania, w sąsiednie dziedziny życia i walczą o własne priorytety.

Rząd staje się narzędziem przemocy, skierowanym zarówno wewnątrz kraju jak i  poza nim. Rozproszenie tłumu swoich obywateli, lub wysyłanie wojska za granice, pokazuje niezdolność rządu do znalezienia rozwiązania w wymiarze humanitarnym.

Religie nie czynią cudów, ale są aktywne w polityce. Modlitwy, czy to deszcz, czy to o pokoj na świecie nie działają.

Ekonomika zaczeła kierować zachowaniem ludzi i wymaga stałego podnoszenia konsumpcji. W rezultacie, Europejczycy są leniwi, przybrali na wadze i pogłupeli.

Humanizacja działania

Do niedawna w budowie Europy przeważało społeczne i naukowo-przyrodnicze podejście.

Nauki przyrodnicze przenikneły wszystkie dziedziny życia, szybko rozwinoł się świat maszyn i przedmiotów – świat wokoło człowieka, w którym sam człowiek się nie zamienia i stracił sam potrzebę zamieny. Nauka stała się współczesnym mitem, obiecując uratować bezczynnego człowieka od chorób, wojen i klęsk żywiołowych.

Socjalizacja świadomości Europejczyków doprowadziła do depersonalizacji. Człowiek stał się zasobem, elektoratem, przedmiotem badań, jednostką statystyczną. Stopniowo traci osobistą odpowiedzialności, stał sie jedynie przedstawicielem interesów  prywatnych doktryn.

21 wiek – wiek priorytetu humanitarnego podejścia w działaniach, w których pojęcie “człowiek” oznacza  poziom najwyższej moralności i odpowiedzialności za Ziemię jako całość.

Zespół  PIFEA życzy Europie porozumienia w sprawie podstawowych zagadnień jej budowy, oraz owocnych wyników.