Π Ι Φ Ε Α Α

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ

Οι κανόνες κατασκευής κόσμων

1. Μια παραβολή για το Μηδέν και το Ένα

2. Μια παραβολή για την Τριάδα

3. Μια παραβολή για την Τετράδα

O τριαδικός κόσμος είναι, κατ’ ουσία, άδειος. Εκεί υπάρχει μόνον η αλληλεπίδραση στον τόπο και το χρόνο. Η αιτία για τη συνέχιση του συλλογισμού είναι η ανάγκη να κατοικηθεί ο κόσμος. Είναι η ανάγκη εμφάνισης εκείνου για τον οποίο ο κόσμος έγινε κι ο οποίος κατοικεί στον τόπο και το χρόνο,  έχοντας τη σχετική ελευθερία να επιλέξει τη δική του θέση του στον τόπο και το δικό του χρόνο του στο χρόνο.  Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα νέο κόσμο, ο οποίος, ναι μεν βρίσκεται εντός της τριάδας, αλλά υπάρχει ανεξάρτητα από αυτή. Είναι ένας κόσμος που είναι σε θέση να αντισταθεί στο χρόνο και να σταματήσει το ανεξέλεγκτο της ροής του. Είναι ένας κόσμος ο οποίος επιδιώκει να νικήσει και το χρόνο και το διάστημα, και να δημιουργήσει ανεξαρτησία από αυτά, σαν τη δημιουργία μη – αλληλεπίδραση εκεί που μόλις κυριάρχησε η αλληλεπίδραση.

Ας φανταστούμε ότι το μηδέν και το ένα συναντήθηκαν στην τελεία κι έπειτα χώρισαν ξανά. Το γεγονός αυτό δεν τους επαναφέρει στην προηγούμενη κατηγορία, της μη – αλληλεπίδρασης, δεδομένου ότι η συνάντηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί και, πλέον, υπάρχει η “ανάμνησή” αυτής. Η τελεία, ως κατηγορία της αλληλεπίδρασης, δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Στο μηδέν παραμένει μια παραμόρφωση- ένα σημάδι από τη συνάντηση με το ένα, και το ένα εξακολουθεί να περιορίζεται στο ένα του άκρο. Με αυτόν τον τρόπο, η τελεία της αλληλεπίδρασης διπλασιάστηκε. Στη θέση της τελείας της αλληλεπίδρασης σχηματίζονται δύο τελείες χωρισμένες από μια ρήξη.

Η ρήξη αποτελεί νέα κατηγορία, κι αναπαρίσταται από το ψηφίο των “δύο τελειών”. Η νέα κατηγορία μεταβάλλει τόσο τα ψηφία μηδέν, ένα και τελεία, όσο και τις σχέσεις μεταξύ τους. Τώρα στην ομάδα η οποία περιγράφει την κατηγορία ανήκουν τέσσερα ψηφία: το μηδέν, το ένα, η τελεία και οι δύο τελείες.

Με την εμφάνιση της κατηγορίας της ρήξης, η τελεία, το μηδέν και το ένα αποκτούν ανεξαρτησία και μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά. Τώρα, για πρώτη φορά, μπορούμε να μιλήσουμε για τη γεωμετρική μορφή τους. Το μηδέν έγινε κύκλος και το ένα, ευθεία. Ενώ, πλέον είναι ο κύκλος και η ευθεία που μπορούν να σχετιστούν. Το ίδιο ισχύει και για την τελεία, η οποία έγινε αυτοτελές αντικείμενο, κι όχι ένα σημάδι στο μηδέν, το οποίο υφίσταται μόνον λόγω του ότι η ευθεία δείχνει σε αυτό.

Για να υπογραμμίσουμε τις νέες ιδιότητες των ψηφίων, μπορούμε να αποδώσουμε σε αυτά νέες ονομασίες –κύκλο, ευθεία, τελεία και δύο τελείες.

Οι τελείες δεν διαφέρουν μεταξύ τους, και η ομοιότητά τους εισάγει για πρώτη φορά την έννοια της επανάληψης. Τώρα, η αλληλεπίδραση μπορεί, πρώτον, να σταματήσει, και, δεύτερον, μιλώντας γενικά, να επαναληφθεί πολλές φορές. Έτσι, εμφανίστηκε η δυνατότητα να εξετάσουμε τα όμοια, ξεχωριστά κι ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες έννοιες.

Aς θυμηθούμε ότι στην τριάδα εμφανίστηκε, για πρώτη φορά, η κατηγορία της ποσότητας, η οποία είναι πάντα ίση με τρία. Με την εμφάνιση του νέου ψηφίου, εμφανίστηκε η νέα ποσότητα – τέσσερα. Δηλαδή,η μια τελεία σημαίνει ποιότητα και ποσότητα τρία και δύο τελείες – την εμφάνιση της ποιότητας και της ποσότητας τέσσερα. Η μετάβαση από την τριάδα προς την τετράδα εισάγει την έννοια του λογαριασμού, ως την αύξηση της ποσότητας με την πρόσθεση μιας επιπλέον μονάδας. Μέχρι τώρα το ένα, μαζί με το μηδέν, αφορούσαν στην ποιότητα. Στην τετράδα, για πρώτη φορά, αποκτά ποσοτικό περιεχόμενο.  Η ποιότητα του ένα εκφράζει την οπτική της κατεύθυνσης, ως τη θεμελιώδη ποιότητα του λογαριασμού, ενώ εμπεριέχει το σύνολο της ολότητας της κατηγορίας της τριάδας, την ακεραιότητά της. Μετρώντας με μονάδες, είναι σαν να μετράμε με τριάδες, δηλαδή τελείες. Στο λογαριασμό, η μονάδα εκφράζει την ολότητα της τελείας και την κατεύθυνση του ένα.

Η έμφαση στην οπτική της μονάδας δίνει τη γνώριμη μορφή της γραφής του αριθμού τέσσερα.

Ας εξετάσουμε τα περίχωρα της τριαδικής τελείας. Από την οπτική γωνία του ένα, η εμφάνιση της δεύτερης τελείας, σημαίνει την πρόσθεση μιας ακόμη ευθείας, η οποία δείχνει προς τη νέα τελεία. Αυτή η τελεία οφείλει να ανήκει στην ευθεία, εφόσον δίνουμε έμφαση στη συνέχεια, κι αυτή η δεύτερη ευθεία οφείλει να εμφανιστεί στα όρια των περιχώρων της τελείας, όπου η τριαδικότητα εξασθενεί σε σημείο εκμηδενισμού. Η κατεύθυνση της δεύτερης ευθείας οφείλει να είναι όσο δυνατόν λιγότερο παρεμφερής με την κατεύθυνση της πρώτης. Η εικόνα που προκύπτει μοιάζει με τη γνωστή μορφή του αριθμού τέσσερα.

Η ποσότητα τέσσερα είναι πλεονασματική σε σχέση με την κατηγορία της αλληλεπίδρασης, με τον ίδιο τρόπο που η έννοια του λογαριασμού είναι πλεονασματική σε σχέση με την κατηγορία της ποσότητας. Στην τετράδα, αποδυναμώνεται η κατηγορία της ποσότητας και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό εξασθενεί η ποιοτική ποικιλομορφία του λογαριασμού, λόγω της εμφάνισης της ομοιότητας μέχρι του σημείου της επανάληψης.

Να θυμήσουμε ότι το διάστημα 01 εκφράζει την κατηγορία της ποιότητας και μόνον αυτή. Στην τριάδα, η εμφάνιση της ποσότητας παραβιάζει τη καθαρότητα του διαχωρισμού των ποιοτήτων. Τώρα, στην τετράδα, η καθαρότητα της ποσότητας των διαφορετικών παραβιάζεται με τρόπο λογαριασμού των ομοίων.

Η ομοιότητα των δύο τελειών μπορεί να σημαίνει δύο διαφορετικές τελείες από την οπτική του τόπου, όπως και την ίδια τελεία σε δύο διαφορετικές θέσεις, οι οποίες μπορεί να είναι στο χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι εμφανίζεται η δυνατότητα της μετακίνησης.

Από την άλλη πλευρά, οι δύο τελείες είναι τελείες αλληλεπίδρασης, δεν έχουν διαφορά και, ως εκ τούτου, έχουν ίση ισχύ. Αυτές εισάγουν την έννοια της αντιστάθμισης της αλληλεπίδρασης με αλληλεπίδραση κι εξουδετερώνουν την τριαδική αλληλεπίδραση, δηλαδή σταματούν το χρόνο. Η τετράδα δημιούργησε την έννοια της σταθερότητα στο χρόνο.

Έτσι, η τετράδα εισήγαγε τη δυνατότητα και της μετακίνησης και της σταθερότητας. Επιπλέον, η κίνηση είναι σχετική, ενώ η σταθερότητα είναι χαρακτηριστικό του τετραδικού κόσμου στο σύνολό του.

Παραδείγματα της τετραδικής οργάνωσης της ολότητας αποτελούν οι νόμοι της Φυσικής περί διατήρησης της ενέργειας, της ύλης κ.λ.π. Αλλά και το γήινο οικοσύστημα επιδεικνύει σχετική αλλαγή και μετασχηματισμό, ενώ συνολικά διατηρεί την ισορροπία του.

Με ποιό τρόπο μπορούμε να κατανοήσουμε την μετάβαση από την τριάδα στην τετράδα; Ας αναλογιστούμε την πηγή του φωτός, τον Ήλιο. Αυτός αναλογεί στην τελεία της αλληλεπίδρασης και το φως στο ένα που ακτινοβολείται προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Το μόνο που κάνει το φως είναι να εξαπλώνεται στο διάστημα της – αλληλεπίδρασης μέχρι να συναντήσει ένα αντικείμενο, για παράδειγμα τον πλανήτη Γη. Αυτή η συνάντηση αποτελεί τη δεύτερη αλληλεπίδραση και είναι η πηγή της ζωής στη Γη.

Τα φυτά προέρχονται από τον τριαδικό κόσμο. Ο σπόρος- η τελεία της αλληλεπίδρασης, αναπτύσεται προς διαφορετικές κατευθύνσεις – οι ρίζες στη Γη και ο μίσχος προς τον Ουρανό. Το φυτό ζει όσο έχει τη δυνατότητα να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει. Ενώ δεν έχει τη δυνατότητα μετακίνησης, ούτε υποψιάζεται την ύπαρξη τέτοιας πιθανότητας. Και ξαφνικά, ένας λαγός περνά τρέχοντας μπροστά από το φυτό. Βέβαια, για το φυτό η εμφάνιση του λαγού αποτελεί ένα θαύμα. Ομοίως και για τον κόσμο της τριάδας, η εμφάνιση της δεύτερης τελείας αποτελεί ένα θαυμαστό απρόβλεπτο γεγονός.

Η σχέση των ψηφίων στην τετράδα

Η εμφάνιση του νέου ψηφίου αποδυνάμωσε την κατηγορική διαφορά των ψηφίων στην τετράδα, κι άλλαξε τις ιδιότητες του μηδέν, του ένα και της τελείας. Αν κι εξακολουθούν να αντιπροσωπεύουν διαφορετικές οπτικές του ψηφίου, τώρα απέκτησαν κοινές ιδιότητες. 

Η τελεία και οι δύο τελείες επιδεικνύουν με την ύπαρξή τους την παραβίαση, την διακοπή της συνέχειας των συνόρων της μη- αλληλεπίδρασης. Αυτά μοιάζουν λόγω του ότι είναι τελείες, η ουσία των οποίων είναι η αλληλεπίδραση.

Συγκριτικά με αυτές, το μηδέν και το ένα έχουν μια κοινή ιδιότητα – τη συνέχεια,η οποία νωρίτερα δεν ήταν δυνατόν να εντοπιστεί επειδή το μηδέν και το ένα εξέφραζαν την απόλυτη ανομοιότητα, εκτός της κοινής τους τελείας – την τελεία της αλληλεπίδρασης. Είναι αδύνατο να μιλήσουμε για τη συνέχεια, εφόσον δεν γνωρίζουμε για την ασυνέχεια. Μόνο με την εμφάνιση της ρήξης μεταξύ των δύο τελειων, έγινε φανερό ότι ο κύκλος και η ευθεία συμβολίζουν τη συνέχεια και μπορούμε να πούμε ότι μεταξύ του κύκλου και της ευθείας υπάρχει η συμφωνία της συνέχειας και της σύνδεσης. Τώρα, αυτά εμφανίζονται ως γραφικά αντικείμενα με συνεχείς γραμμές: το μηδέν γίνεται κύκλος και η ευθεία- γραμμή.

Επιπλέον, μεταξύ του κύκλου και των δύο τελειών, επίσης, υπάρχουν ομοιότητες – η παρουσία εσωτερικού κενού, της κενότητας. Από την οπτική των δύο τελειών, ο κύκλος αποτελείται από ζεύγη τελειών.

Ανάμεσα στην ευθεία και την τελεία υπάρχει μια ομοιότητα- δεν έχουν εσωτερικό κενό, είναι πλήρη. Επιπλέον, από την οπτική της  ευθείας, η τελεία είναι μια ευθεία με μηδενικό μήκος.

Μεταξύ της ευθείας και των δύο τελειών υπάρχει μια ομοιότητα – η ανισοτροπία. Κι ο κύκλος κι η τελεία διαθέτουν ένα κοινό χαρακτηριστικό- την ισοτροπία.

Έτσι, το κάθε ένα από τα τέσσερα ψηφία παρουσιάζει ομοιότητες με τα υπόλοιπα τρία υπό κάποια παράμετρο.Ωστόσο, κάθε ένα από τα ψηφία διαφέρει από τα άλλα τρία σε κάποια άλλη παράμετρο.

Η τελεία διαφέρει από τις δύο τελείες, λόγω της έλλειψης ρήξης και ανισοτροπίας. Η ευθεία διαφέρει από τον κύκλο λόγω της την ανισοτροπίας και της ανοικτότητάς της. Και ούτω καθεξής.

Οι ομοιότητες και οι διαφορές μεταξύ των τεσσάρων ψηφίων εμφανίζονται ανά ζεύγη.Οι διαφορές μεταξύ των ζευγών των ψηφίων διατηρούν σχέση διαχωρισμού μεταξύ τους, και οι ομοιότητες διατηρούν τα χαρακτηριστικά των δύο αλληλεπιδράσεων, τα οποία δίδαξε το ψηφίο των “δύο τελειών”.

Το ζεύγος κύκλος και ευθεία, ως συνεχείς γραμμές, διατηρούν σχέση διαχωρισμού με το ζεύγος της τελείας και των δύο τελειών, όπου απουσιάζει πλήρως η έννοια της συνέχειας.

Έτσι, η σύνδεση και ο διαχωρισμός ανά ζεύγη γίνεται τώρα μια εγγενής ιδιότητα του καθενός από τα τέσσερα ψηφία στην τετράδα. Η ευθεία, ως σύνορο, διαχωρίζει σε δεξιά και αριστερά, αλλά ως γραμμή, συνδέει το επάνω και κάτω, ή αντίστροφα, ανάλογα με τη θέση της.Ο κύκλος εξακολουθεί να διαχωρίζει το εσωτερικό και το εξωτερικό, αλλά και συνδέει το αριστερά και το δεξιά, το επάνω και το κάτω. Το μηδέν και το ένα επιδεικνύουν την απόλυτη σύνδεση κατά μήκος των συνόρων και τον απόλυτο διαχωρισμό κατά πλάτος των συνόρων.

Η τελεία είναι το σημείο συνάντησης του κύκλου και της ευθείας. Και στον κύκλο και την ευθεία υπάρχει μια τελεία, η οποία τώρα πια ανήκει είτε στον κύκλο, είτε στην ευθεία. Οι δύο τελείες τότε είναι η ρήξη μεταξύ του κύκλου και της ευθείας, αλλά ανήκουν και στον κύκλο και στην ευθεία. Δηλαδή, μαζί αποτελούν κοινό τόπο και για τους δύο.

Η τελεία και οι δύο τελείες, καθώς κι ο κύκλος και η ευθεία, παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικές ιδιότητες, ανάλογα με την οπτική γωνία, ανάλογα με την υπό εξέταση παράμετρο. Από την άποψη της γεωμετρίας, αυτές οι οπτικές γωνίες σε κάθε ψηφίο μπορεί να είναι μόνο δύο και κάθετες η μία στην άλλη.

Έτσι, η καθετότητα εκφράζει τη σχέση αλληλεπίδρασης και μη- αλληλεπίδρασης στην τετράδα.

Οργανικότητα

Η εμφάνιση της νέας ποσότητας τέσσερα εισάγει ένα νέο τρόπο διάκρισης των ποιοτήτων. Κι αυτό σημαίνει την εμφάνιση μιας νέας κατηγορίας. Η Οργανικότητα είναι η σχέση μεταξύ των ψηφίων στην κατηγορία της τετράδας και είναι ανάλογη με τη σχέση ανεξαρτησίας και καθετότητας μεταξύ των οργάνων στον οργανισμό.

Ο οργανισμός υπάρχει στον κόσμο, ανεξάρτητα από αυτόν και διέπεται από τους δικούς του εσωτερικούς κανόνες. Διαθέτει τη δική του θέση, το δικό του χρόνο και τη δική του βούληση.

Υπάρχει η τριαδική οπτική στον πλανήτη Γη. Όμως υπάρχει και ο οργανισμός της Γης, ο οποίος αποτελεί παράδειγμα του τετραδικού κόσμου. Από την άποψη του οργανισμού, δεν είναι σημαντικό ότι ο πλανήτης κινείται μέσα στο διάστημα και το χρόνο αναλόγα με τους τριαδικούς κανόνες. Αν και αναγνωρίζει την επιρροή του χρόνου, ο οργανισμός δεν υπόκειται στους κανόνες του, εφόσον διαθέτει τις δικές του δυνατότητες εσωτερικής κίνησης και αλλαγής.

Εάν δώσουμε έμφαση στην αλληλεπίδραση, αυτή αντιστοιχεί στη δεύτερη αλληλεπίδραση, η οποία αντισταθμίζει την πρώτη, κι έτσι, συνολικά, τίποτα δεν μεταβάλλεται. Η αντιστάθμιση αποτελεί την εκδήλωση της μη- αλληλεπίδρασης, στην οποία δίνεται έμφαση από διαφορετική οπτική γωνία, αλλά με την ίδια δύναμη. Ο οργανισμός εκφράζει την ισορροπία μεταξύ του ανεξαρτησίας (διαχωρισμού) και της δυναμικής σύνδεσης (αλληλεπίδρασης).

Ας θυμηθούμε το μύθο του Αισώπου, όπους ένας κύκνος, ένα ψάρι κι ένας αστακός τραβούν ένα κάρο, αλλά προς διαφορετικές κατευθύνσεις. Χωρίς το κάρο, αυτοί θα απομακρύνονταν αντίστοιχα προς τον ουρανό, το νερό και προς τα πίσω. Το κάρο τους συνδέει με τον τρόπο δυναμικής, τετραδικής σταθερότητας. Έτσι, το κάρο βρίσκεται ακόμη στην ίδια θέση.

Η ψηφιακή βάση του οργανισμού αποτελείται από όργανα, οι λειτουργίες των οποίων είναι κάθετες μεταξύ τους, όπως και οι σχέσεις της ομάδας των ψηφίων στην τετράδα, χάριν της διατήρησης της συνολικής σταθερότητας.

Στο ανθρώπινο σώμα, ακόμα κι αν ο εγκέφαλος βρίσκεται σε κατάσταση ύπνου, η καρδιά, το συκώτι, τα νεφρά, κ.λπ. συνεχίζουν να λειτουργούν. Επιπλέον, αν μια λειτουργία του εγκεφάλου είναι, για παράδειγμα, η οργάνωση της κίνησης των μελών του σώματος, η ταυτόχρονη προσπάθεια ανάλυσης των διεργασιών που απαιτεί αυτή η λειτουργία ακυρώνει τη δυνατότητα της κίνησης.

Αν θεωρήσουμε την Ευρώπη ως ένα οργανισμό, αυτή οφείλει να διαθέτει εσωτερική δομή. Κάθε χώρα έχει διακριτές ιδιότητες και συγκεκριμένο ρόλο, όπως τ όργανο στον οργανισμό. Η απαίτηση όλες οι χώρες να υπόκεινται στους ίδιους νόμους και κανόνες και να εκτελούν τις ίδιες λειτουργίες είναι ανόητη.

Όπως τα ψηφία που περιγράφουν την τετράδα, έτσι και τα όργανα του οργανισμού έχουν συγκεκριμένο ρόλο και αυστηρή αλληλοτοποθέτηση και οι λειτουργίες τους είναι διακριτές.

Η οργανικότητα απεικονίζεται από το μυθικό πλάσμα της Σφίγγας, του οποίου η αρχαιότερη ολοκληρωμένη μορφή περιλαμβάνει κεφάλι ανθρώπου, στέρνο λιονταριού, φτερά αετού και το κάτω μέρος του ταύρου.

Η αλληλοτοποθέτηση των ψηφίων στην τετράδα

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, τα τετραδικά ψηφία είναι γεωμετρικά αντικείμενα, και με βάση αυτά μπορούν να κατασκευαστούν γεωμετρικά σχήματα που απεικονίζουντις σχέσεις τωντεσσάρων ψηφίων. Τίθεται το ερώτημα για τη σχετική θέση των ψηφίων στην ομάδα των γεωμετρικών σχημάτων. Για να κυριολεκτήσουμε, τα ψηφία δεν έχουν επίγνωση της αμοιβαίας τοποθέτησής τους, εφόσον είναι διαχωρισμένα. Στην τριάδα εμφανίστηκε η ιδέα της αλληλοτοποθέτησης, η οποία υπάρχει μόνον στα περίχωρα της τελείας. Στην τετράδα, τα ψηφία έγιναν γεωμετρικά αντικείμενα, τα οποία είναι αλληλοτοποθετημένα σε συγκεκριμένες θέσεις.

Από την οπτική της ευθείας, τα ψηφία αλληλοτοποθετούνται ανά ζεύγη, που συνδέονται κατά μήκος της, και διαχωρίζονται κατά πλάτος τηςΗ ευθεία μπορεί να καταλάβει δύο θέσεις, κάθετως και οριζοντίως. Ανάλογως των δύο τελειών, μπορεί να υπάρξουν δύο ευθείες, οι οποίες οφείλουν να είναι κάθετες η μία στην άλλη. Η τελεία δίνει την ιδέα της συνάντησηςτων δύο ευθειών στην τελεία, και η ισοτροπία του κύκλου δίνει έναν ισοσκελές σταυρό. Έτσι, ο σταυρός είναι ένα σχήμα που εκφράζει τις σχετικές θέσεις των ψηφίων στην τετράδα, με έμφαση στην ευθεία. Εδώ, οι ιδιότητες της ευθείας, της τελείας και των δύο τελείων είναι έντονα εκφρασμένες, ενώ οι ιδιότητες του κύκλου εμφανίζονται αδύναμες.

Αν εστιάσουμε στον κύκλο, θα εμφανιστεί ένα τετράγωνο, δηλαδή ένας κύκλος που αποτελείται από τέσσερις ευθείες. Ως γεωματρικές μορφές, ο σταυρός και το τετράγωνο μαζί εκφράζουν απόλυτα την κατηγορία της τετράδας.

Οι βασικές αρχές της οργάνωσης της ζωής του ανθρώπου περιγράφονται απόλυτα από το σταυρό και το τετράγωνο. Ο σταυρός δεν έχει εμβαδόν κι απεικονίζει τις σχέσεις μεταξύ των ψηφίων – τις βασικές λειτουργίες που είναι εγγενείς σε κάθε οργανισμό, και ιδιαίτερα, στην κοινωνία. Περιγράφει ένα σύστημα δυναμικών κοινωνικών σχέσεων. Περιγράφει τη δομή του κράτους, εφόσον η κατασκευή οποιουδήποτε κράτους βασίζεται στις αρχές της οργανικότητας. Η θρησκευτική ή φιλοσοφική ιδέα, μέσω της κοινής ηθικής για όλους, παίζει το ρόλο του κύκλου. Σε αυτή αντιτίθεται η πολιτική εξουσία, το κόμμα, που αναλαμβάνει συγκεκριμένη δράση, μέχρι τη λήψη αποφάσεων από ένα και μόνο άτομο, όπως η μονή τελεία. Στην οριζόντια ευθεία του σταυρού, τοποθετούνται δύο δυναμικές δομές, μια φανερή – ο στρατός, και μια κρυφή – οι μυστικές υπηρεσίες ασφαλείας.

Η ίδια η κοινωνία είναι οργανωμένη σαν ένα τετράγωνο, το κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι τα κλειστά  σύνορα και η ύπαρξη εσωτερικού χώρου. Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως κάτι που υπάρχει εντός του – μέσα στο σώμα του, στα ρούχα του, στο σπίτι του, και ούτω καθεξής, μέχρι τη χώρα του. Δηλαδή, σαν ένα τετράγωνο, μέσα σε ένα άλλο τετράγωνο, μέσα σε άλλο τετράγωνο κοκ. Το μέγιστο μέγεθος του εξωτερικού τετραγώνου είναι η Γη. Η οργανικότητα, ως κατηγορία, μπορεί να επιτευχθεί μόνο στην κλίμακα της Γης στο σύνολό της.

Όσον αφορά στο σταυρό, η προβολή της δομής του κράτους στην κλίμακα της Γης αλλάζει απόλυτα την κατανόηση μας και για τις τέσσερις δυναμικές δομές. Ο στρατός χάνει το σύγχρονο περιεχόμενό του ως εργαλείο προστασίας των εξωτερικών συνόρων του τετραγώνου, εφόσον ο εξωτερικός κίνδυνος για την ανθρωπότητα στο σύνολό της είναι το φυσικό περιβάλλον, αντί για ένα άλλο κράτος. Η εξωτερική δύναμη, στην κλίμακα της Γης, αφορά στη δραστηριότητα μετατροπής του εξωτερικού  περιβάλλοντος. Σήμερα, αυτό σημαίνει την  του κόσμου των αντικειμένων-την αλλαγή των ζώων, των φυτών και των ορυκτών, εφόσον ο τετραδικός άνθρωπος αντιμετωπίζει τη φύση ως αντικείμενο. Η μυστική εσωτερική ασφάλεια μετατρέπεται στο θέμα του πολιτισμού των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, της εγγενούς γνώσης των ειδικοτήτων του καθένα και της ανάγκης του ενός για τον άλλο. Και ούτω καθεξής.

4. Μια παραβολή για το Πέντε και το Δύο